شهيد بزاز و بزازها كه نمي شناسمش و وصفش را آن روز خودت گفتي و من او را از زبان تو مي شناسم ، نيز براي رهايي از خاك؛ به مريوان و بانه و سوسنگرد و خرمشهر رفتند .

برادر ، نمي دانم اين حرفم چقدر درست است ، اما ، تو براي رهايي از کساني رفتي که آزادي ات را نمي خواستند ، و از بد حادثه اين نامردمان خاک مان را هم تصرف کرده بودند و در چنگال داشتند .

اگر دلت هنوز براي کوچه ي پروشات تنگ مي شود ، اگر هنوز دلت براي تهران دود گرفته و درياي شمال ، جنگلهاي قشنگش و عطر بهارنارنج ، براي جاي جاي ايران ، دل تنگي مي کند ، هنوز از اين خاک رها نشده اي . تو، از دست کساني که خواب را از چشمانمان ربودند و به جاي رويا ، کابوس نشاندند ، رها شدي !

سلام وسال نو مبارك

رهايي از خاك ممكن واز خاطرات ناممكن است! هرجاباشيد برايتان سلامتي وشادكامي آرزو دارم

بااحترام

سلام
همه روزي براي رهايي از جسم خاكي بايد از مريواني بگذريم
حالا روي تراژدي يا كمدي بودنش كليك نكن
به كامنت منم خيلي توجه نكن به ساعت نگاه كن ديگه دارم هذيون مي گم
خدانگهدار شما برادر محترم
برقرار باشيد هميشه