وقتي خوشي هامون به قدري نباشه كه ما را به ارامش برسونه طبيعتا سختي هايي كه ارامشون را به هم زد توي صفحه ي ترازو سنگين تره ... سال عجيبي بود.... سال 85.
شايد سال 85 براي من مثل كلاسهاي جهشي خوندن بود كه توي يك سال دوتا كلاس ميرن بالا...
بيروت هم دلتنگ شماست.. روشه هم... و ابوعلي نيز.
همه و همه منتظر بازگشت شما هستند.... تا دوباره براشون از دردها بگوييد كه بيروت با درد زاده شده و در زيبايي اين رنج ها سرپا ميايستد.
