نه به تندي علي ... و نه به آرامش پسر پارسي...

نگراني يكي از روزمرگيهامون شده....
اي كاش بشه دوباره ايران را وطن كرد... اي كاش بشه به جاي چماق... كتاب و قلم دست مردم داد... اي كاش بشه با هم سرود يك پارچگي و آزادي سر داد..
اي كاش ها زياد و راه دشوار و زمان اندك.
شايد بشه هنوز هم بشه توي دلهاي مرده جوانه‏اي يافت... تا بلكه روزي درختي شود...
شايد‏ها هم بسيار...
مجالي نيست... دريچه‏اي شايد...
و اميدها فراوان.
شايد بشه به اون روزنه دل بست...

اما مگر روزنه‏اي باقيست؟