خدا، قطعا خداي فقيهان نيست که گويد:
«برو اي فقيه دانا به خداي بخش ما را / تو و زهد و پارسايي من و عاشقي و مستي»
و فيلسوفان:
«دگرگونه گويد جهان فيلسوف / ابومعشر اندر کتاب الوف»
اما عارفان:
«ما سوختگان عالم تجريديم / ما را غم لا اله الا اللهست / عارف که ز سر معرفت آگاهست / بي‌خود ز خود است و با خدا همراهست»
و تو:
«من همان دم که وضو ساختم از چشمه عشق / چار تکبير زدم يک سره بر هر چه که هست»
و اما ما:
«اي غايب از نظر به خدا مي‌سپارمت / جانم بسوختي و به دل دوست دارمت»
------------
پينوشت:
«دي قاصدکي به کلبه‌ي اين ناتوان رسيد / کز مقدمش هزار بشارت به جان رسيد»
