بارها سوخته ام تاشررم گرداني
جگرم خون شده تا خون جگرم گرداني
تو كه از حال دل سوخته ام باخبري
كرمي كن كه ز خود بي خبرم گرداني
توسن نفس مرا برده به صحراي عدم
چه شود در حرم خويش برم گرداني
عمر من بود شب تاري و بگذشت به خواب
بلكه بيدار به وقت سحرم گرداني
هرچه ام، سنگ ره راه تو هستم جانم
چه شود كه به يك نيم نگاهت گهرم گرداني
جز در خانه ي تو هيچ دري را نزنم
گر چه چون باد صبا در به درم گرداني
گر چه چون دانه ي اشك از نظرت افتادم
باورم نيست كه دور از نظرم گرداني.
ديشب دارالشفا با ياد تو و ... خواندم.