بارها سوخته ام تاشررم گرداني

جگرم خون شده تا خون جگرم گرداني

تو كه از حال دل سوخته ام باخبري

كرمي كن كه ز خود بي خبرم گرداني

توسن نفس مرا برده به صحراي عدم

چه شود در حرم خويش برم گرداني

عمر من بود شب تاري و بگذشت به خواب

بلكه بيدار به وقت سحرم گرداني

هرچه ام، سنگ ره راه تو هستم جانم

چه شود كه به يك نيم نگاهت گهرم گرداني

جز در خانه ي تو هيچ دري را نزنم

گر چه چون باد صبا در به درم گرداني

گر چه چون دانه ي اشك از نظرت افتادم

باورم نيست كه دور از نظرم گرداني.

ديشب دارالشفا با ياد تو و ... خواندم.